Stosowanie prawa VIII

Stosowanie prawa

władcza działalność organów państwa polegająca na wydawaniu decyzji indywidualno – konkretnych (akty stosowania prawa).

4 typy stosowania prawa:

1. sądowy, 2. administracyjny, 3. quasi-sądowy, 4. quasi-administracyjny

SĄDOWY typ stosowania prawa

organ stosujący prawo jest niezawisły i bezstronny; sądy podlegają tylko ustawom; Sąd rozstrzygający sprawę nie podlega dyrektywą organów adm., organizacji politycznych itd.

ADMINISTRACYJNY typ stosowania prawa

organ rozstrzygający sprawę jest związany dyrektywami swojego zwierzchnika jaką wydać decyzję. zasada hierarchicznego podporządkowania – organ rozstrzygający sprawę nie jest niezawisły od organu hierarchicznie podprządkowanego

QUASI-SĄDOWY typ stosowania prawa

delegacja części funkcji organów państwowych na różnego rodzaju agendy państwowe i pozapaństwowe np. postępowanie przed sądami i komisjami dyscyplinarnymi w korporacjach zawodowych.

7 etapów stosowania prawa:

1. wybór normy p. 2. ustalenie obowiązywania NP 3. Wykładnia NP 4. ustalenie stanu faktycznego 5. Subsumpcja 6. wybór konsekwencji 7. sformułowanie i uzasadnienie decyzji

subsumpcja

podciągnięcie ustalonego stanu faktycznego pod wybraną normę prawną.

wybór konsekwencji prawnych

kara; jeżeli subsumcja jest pozytywna to zostaje wymierzona kara, a jeżeli jest negatywna to oskarżony zostaje uwolniony od odpowiedzialności.

Sformułowanie i uzasadnienie decyzji

decyzje od których strona wniosła odwołanie, decyzje ostatecznie kończące postępowanie w sprawie i decyzje w szczególnie ważnych sprawach.

3 elementy uzasadnienia:

1. część historyczna 2. podstawa faktyczna decyzji 3. podstawa prawna decyzji

część historyczna

dotychczasowy przebieg postępowania, (żądania stron, zapadłe decyzje)

podstawa fFAKTYCZNA decyzji

referowanie wyników postępowania dowodowego

podstawa PRAWNA decyzji

sąd przytacza przepisy stanowiące podstawę jego decyzji i ewentualnie dokonuje jej analizy, a zwłaszcza jej interpretacji.

Model SYLOGISTYCZNY(sumbsumpcyjny) stosowania prawa

sędzia jedynie dedukuje następstwa prawa z normy, do treści nie może nic dodać ani ująć, dokonuje mechanicznej subsumcji faktów sprawy pod normę i wyprowadza z niej konsekwencje prawne

sylogizm prawniczy

przesłanką większą jest norma prawna, przesłanką mniejszą ustalony stan faktyczny, a wnioskiem decyzja sądu.

LUZ DECYZYJNY (J. Wróblewski)

tekst prawny nie wyznacza decyzji organu stosującego prawo lecz pozostawia mu wybór jaką decyzję podjąć; w tej sytuacji organ stosujący prawo ma obowiązek wybrać decyzję za którą przemawiają najlepsze (najmocniejsze) argumenty.

4 kategorie luzów decyzyjnych:

1. wyboru przepisu prawnego 2. luz interpretacyjny 3. dowodowy 4. luz wyboru konsekwencji prawnych

Luz wyboru przepisu prawnego

sąd musi zadecydować jaką decyzję podjąć, która nie jest do końca wyznaczona przez obowiązujące przepisy prawa

Luz interpretacyjny

przepisy prawne są nie ostre, nie jasne, wieloznaczne i gdy w skutek tego można im przypisać wiele różnych znaczeń, a ni tekst prawny ani dyrektywy wykładni nie wskazują jednoznacznie, które z tych znaczeń jest właściwe.

Luz dowodowy

nie da się jednoznacznie rozstrzygnąć czy określony fakt sprawy miał miejsce czy nie, problem oceny wiarygodności świadków, problem oceny dowodów w procesach poszlakowych.

Luz wyboru konsekwencji prawnych

określenie konsekwencji prawnych danego stanu faktycznego nie jest do końca wyznaczone przez przepisy prawa.

dyskurs(argumentacja)

sytuacja w ktorej przynajmniej 2 strony wysuwają argumenty za i przeciw, a proces podejmowania decyzji polega na wyborze tezy za którą przemawiają lepsze argumenty