Prawo spadkowe - uzupełnienie(bonorum possessio)

Jakie role historycznie pełniło bonorum possessio?

Adivandi iuris civilis gratia, supplendi iuris civilis gratia oraz corrigendi iuris civilis gratia.

Bonorum possessio jako adiuvandi iuris civilis gratia.

Historycznie bonorum possessio była aktem prawnym udzielanym przez pretora dziedzicowi prawa cywilnego, na mocy którego dziedzic mógł objąć spadek w posiadanie. Przyznanie bonorum possesssio rozstrzygało również kto w ewentualnym procesie o spadek wystąpi jako pozwany. W tym przypadku bonorum possessio było wspomaganiem przez pretora prawa cywilnego - adiuvandi iuris civilis gratia.

Bonorum possessio jako supplendi iuris civilis gratia.

Bonorum possessio mogło służyć modyfikowaniu prawa cywilnego. Wg ius civile do spadku mogła byc powołana bardzo wąska grupa osób. Dodatkowo miała tu zastosowanie zasada In legitimis hereditatibus successio non est, co oznaczało, że jeżeli osoby z grona dziedziców ustawowych powołane do dzeidziczenia spadku nie przyjęły, to nie był on proponowany sukcesywnie kolejnym dziedzicom, a stawał się spadkiem wakującym (bonum vacans). W takie sytuacji pretor wprowadzał w posiadanie majątku osoby, które mo

Omów bonorum possessio jako corrigendi iuris civilis gratia.

W miarę rozpadu rodziny agnatycznej, bonorum possesio stała się sposobem wprowadzenia w posadanie spadku osoby spoza grupy dziedziców cywilnych, np. emancypowanego syna. Bonorum possessio pełniło rolę poprawania prawa cywilnego - corrigendi iuris civilis gratia.

Jakie wyróżniamy dwa rodzaje bonorum possessio?

"Posiadanie majątku" spadkowego mogło być bonorum possessio cum re (ostateczne) i bonrum possessio sine re (tymczasowe).

Kiedy następwało bonorum possesssio cum re?

Bonorum possessio cum re następowało kiedy dziedzic prawa pretorskiego w rzeczywistości otrzymał spadek tzn. jego uprawnienie do spadku było silniejsze od uprawnienia dziedzica prawa cywilnego.

Kiedy miało miejsce bonorum possessio sine re?

Bonorum possessio sine re miało miejsce, gdy bonorum possessor musiał ustąpić i wydać spadek lepiej uprawnionemu dziedzicowi prawa cywilnego.