12. Stosowanie prawa

stosowanie prawa

czynność konwencjonalna organu państwa (albo podmiotu, który spełnia podobną rolę) przez którą ów organ rozstrzyga jakąś sprawę indywidualną i konkretną na podstawie obow. normy prawnej

organ państwa

osoba (albo zorganizowana grupa osób), która według obowiązującego prawa podejmuje działania władcze uważane za działanie państwa

rezultat aktu stosowania prawa

rozstrzygnięcie konkretnej sprawy, które może przybrać w szczególności formę wydania normy indywidualnej i konkretnej

etapy stosowania prawa

1 ustalenie podstawy prawnej 2 ustalenie stanu faktycznego 3 dokonanie subsumpcji 4 wydanie decyzji finalnej i jej uzasadnienie

ustalenie podstawy prawnej

etap polegający na zgromadzeniu aktualnych przepisów dot. przypadku będącego przedmiotem postępowania oraz na dokonaniu ich wykładni dla odtworzenia normy prawnej - podstawy rozstrzygnięcia

ustalenie stanu faktycznego

etap stosowania prawa, który polega na dążeniu do wyjaśnienia wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności koniecznych do rozstrzygnięcia

dokonanie subsumpcji

czynność polegająca na pociągnięciu ustalonego stanu faktycznego pod wyinterpretowaną normę - stwierdzenie że określony stan faktyczny należy do zakresu regulacji normy

wydanie decyzji finalnej

musi mieć postać normy konkretnej i indywidualnej, wskazywać na konsekwencje prawne ustalonych faktów

uzasadnienie

decyzje finalne powinny być uzasadniane, ma ono usprawiedliwiać przyjętą konkluzję - zawiera żądania stron, przebieg postępowania, opis wyników postępowania dowodowego i podstawy prawne rozstrzygnięcia

sylogistyczny model stosowania prawa

1 proces stosowania prawa ma charakter mechaniczny 2 z przyjętych przesłanek (jedna jest normą gen. i abstr., a druga zdaniem stwierdzającym fakt) organ stosujący prawo wysuwa logiczny wniosek

luz decyzyjny

zakres swobody podejmowania decyzji w procesie stosowania prawa - może mieć postać luzu jawnego albo ukrytego

luz jawny

prawodawca ROZMYŚLNIE pozostawia podmiotom stosującym prawo pewną swobodę co do treści decyzji - wyznaczanie granic swobody, klauzule generalne, zwroty niedookreśłone

luzy utajone

prawodawca w sposób NIEZAMIERZONY wprowadza pewną swobodę decyzyjną - wynik niejednoznaczności niektórych wyrażeń języka etnicznego, reguł interpretacji prawa, ustalenie stanu faktycznego nie musi dać efektu prawnego z uwagi na wiążące reguły dowodowe

typy stosowania prawa

1 sądowy 2 kierowniczy

sądowy typ stosowania prawa - 1

treść decyzji finalnej ŚCIŚLE wyznaczana przez normy PRAWA MATERIALNEGO, będące podstawą rozstrzygnięcia

sądowy typ stosowania prawa - 2

podmiotem stosującym prawo jest SĄD NIEZAWISŁY (podlega tylko konstytucji i ustawom) i NIEZALEŻNY (rozstrzygnięcie może zmienić tylko sąd wyższej instancji)

sądowy typ stosowania prawa - 3

podmiot stosujący prawo NIE JEST ZAINTERESOWANY treścią decyzji finalnej - nikt nie może być sędzią w swojej sprawie

kierowniczy typ stosowania prawa - 1

treść decyzji finalnej jest tylko w OGÓLNYM ZARYSIE wyznaczona przez normy prawa materialnego

kierowniczy typ stosowania prawa - 2

podmiot stosujący prawo to ORGAN ADMINISTRACJI lub QUASI-ORGAN ADMINISTRACYJNY, należący do jakiejś hierarchii

kierowniczy typ stosowania prawa - 3

podmiot stosujący prawo JEST ZAINTERESOWANY treścią podejmowanej decyzji