Współczosna teoria budowy atomu

Elektron w atomie

pędząca cząstka elementarna oraz fala (dualizm korpuskularno-falowy)

zasada nieoznaczoności

nie jest możliwe jednoczesne określenie położenia i pędu elektronu w atomie, dlatego mechanika kwantowa stosowana do opisu mikroświata posługuje się pojęciem prawdopodobieństwa napotkania elektronu w danym miejscu

orbital

przestrzeń dużego prawdopodobieństwa napotkania elektronu, w każdym mogą się znaleźć max 2 elektrony

liczby kwantowe

określają stan energetyczny elektronu w atomie: główna (n), poboczna(l), magnetyczna(m), spinowa(s)

główna liczba kwantowa

(n)określa energię elektronu w danej powłoce, przyjmuje wartości kolejnych liczb naturalnych przy czym liczby te odpowiadają numerowi powłoki n=1K2L3M4N5O6P7Q

poboczna liczba kwantowa

(l) określa energię elektronu w danej podpowłoce, przyjmuje wartości od zero do n-1 symbole literowe: spdf

magnetyczna liczba kwantowa

(m) określa niewielkie różnice energetyczne pomiędzy elektronami. przyjmuje wartości od -L do +L z zerem

spinowa liczba kwantowa

(s) określa najmniejsze różnice w stanach energetycznych elektronu. Przyjmuje 2 wartości -1/2 i 1/2

(n+l)

orbitale o niższej energii zapełniają się elektronami szybciej niż orbitale o wyższej energii

zakaz Pauliego

w atomie nie mogą się znaleźć dwa elektrony o identycznych wartościach wszystkich liczb kwantowych

reguła Hunda

w obrębie danego poziomu energetycznego (podpowłoki) poszczególne orbitale są najpierw zapełniane przez pojedyncze elektrony, a dopiero później następuje ich sparowanie