Leki RM
0 171 fiche szymon72
| question | réponse | |||
|---|---|---|---|---|
|
tabletki od 0,3 do 0,5 g (Polopiryna S, Aspiryna)
|
||||
|
NLPZ przeciwgorączkowe przeciwbólowe przeciwzapalne. W większych dawkach działa przeciwzakrzepowo antagonizm wit. K
|
||||
|
Stany gorączkowe gorączka reumatyczna, dolegliwości bólowe stosowany jest doraźnie w zawale serca, niestabilnej chorobie wieńcowej i udarze niedokrwiennym mózgu
|
||||
|
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub salicylany, astma aspirynowa, czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, zaburzenia krzepnięcia, małopłytkowość, III trymestr ciąży i okres karmienia piersią.
|
||||
|
osłabia działanie moczopędne furosemidu
|
||||
|
Dolegliwości dyspeptyczne, uszkodzenie błony śluzowej żołądka z krwawieniem, wrzody trawienne (możliwe krwawienie i perforacja), małopłytkowość, hipoprotrombinemia, uszkodzenie nerek w przypadku dawek toksycznych. Dawka śmiertelna wynosi 20–30 g.
|
||||
|
1g = 1000 mg = 1000 000 ug 0,1g = 100 mg = 100 000 ug 0,01g = 10 mg = 10 000 ug 0,001g = 1mg = 1000 ug
|
||||
|
1ml = 1000 ul
|
||||
|
1ml = 20 kropli = 1000 ul 1 kropla = 50 ul = 0,05ml
|
||||
|
1. leki powinny być podawane z oddzielnych strzykawek 2. leki i. m podawać nierozcieńczone 3. leki i. v podawać rozcieńczone
|
||||
|
Kategoria C
|
||||
|
Dorośli. P. Ból P. Gorączkowo do 2,5 g/d świeży zawał serca, udar niedokrwienny 160–325 mg, Młodzież po 12. rż. 500 mg jednorazowo, w razie potrzeby do 1500 mg/d. Dzieci. W gorączce reumatycznej 90–130 mg/kg mc./d w 4–6 daw. podz.;
|
||||
|
działanie przeciwarytmiczne. przerywa nawrotny częstoskurcz węzłowy i częstoskurcz przedsionkowo-komorowy. nie wpływa na migotanie i trzepotanie przedsionków. Nie przywraca rytmu zatokowego w niemiarowościach komorowych. t1/2 wynosi 10–20 s
|
||||
|
Lek pierwszego rzutu do szybkiego przerwania nawrotnej tachyarytmii, w której uczestniczy węzeł przedsionkowo-komorowy, tzn. częstoskurczu węzłowego nawrotnego i częstoskurczu nawrotnego przedsionkowo-komorowego.
|
||||
|
Nadwrażliwość na adenozynę, blok AV II lub III stopnia z wyjątkiem osób z wszczepionym rozrusznikiem, astma oskrzelowa. Ostrożnie u osób z: POChP, wydłużonym QT możliwość wystąpienia torsade de pointes
|
||||
|
Pochodne metyloksantyny (np. aminofilina, teofilina, kofeina) są inhibitorami konkurencyjnymi adenozyny, która w ich obecności może być nieskuteczna (należy zwiększyć dawkę).
|
||||
|
bardzo krótkotrwałe i niezbyt nasilone. antagonistami adenozyny są pochodne metyloksantyny (aminofilina lub teofilina).
|
||||
|
Kategoria C. Lek stosować w ciąży i okresie karmienia piersią wyłącznie w razie zdecydowanej konieczności.
|
||||
|
Lek podaje się w szybkim wstrzyknięciu i.v. (bolus) trwającym 1–2 s, który następnie należy natychmiast przepłukać 20 ml 0,9% NaCl. Dorośli. Pierwsza dawka wynosi 3 mg drugą dawkę 6 mg; trzecią dawkę – 12 mg. Nie stosować dalszych dawek ani >12 mg
|
||||
|
Ze względu na możliwość wystąpienia groźnych zaburzeń rytmu wymagany jest intensywny nadzór kardiologiczny. Jeżeli po podaniu pierwszej dawki wystąpi blok AV, należy przerwać stosowanie.
|
||||
|
Lek przeciwarytmiczny hamuje automatyzm węzła zatokowego, co prowadzi do powstania bradykardii niereagującej na podanie atropiny.
|
||||
|
Leczenie groźnych dla życia komorowych zaburzeń rytmu (częstoskurcz komorowy, migotanie komór). I.v. w sytuacjach, gdy konieczne jest uzyskanie szybkiego działania leku
|
||||
|
Bradykardia zatokowa, blok zatokowo-przedsionkowy, zespół chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem serca), blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia
|
||||
|
U chorych przyjmujących amiodaron po miejscowym znieczuleniu lidokainą może wystąpić bradykardia zatokowa.
|
||||
|
Bradykardia Po podaniu i.v. zapalenie żyły w miejscu podania przedawkowanie: bradykardia zatokowa, blok serca, napady częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes, niewydolność serca Leczenie objawowe, brak swoistego antidotum
|
||||
|
Kategoria D. Amiodaron może wpływać na tarczycę płodu; nie stosować u kobiet w ciąży z wyjątkiem sytuacji, gdy korzyść z zastosowania leku przewyższa ryzyko. Amiodaron przenika do pokarmu kobiecego; nie stosować w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
we wlewie i.v., rozcieńczać wyłącznie 5% roztw. glukozy Dawka nasycająca: 5 mg/kg mc. podana w 250 ml 5% glukozy we wlewie i.v. trwającym 20–120 min. Ma dawka dobowa 2 g. stany nagłe: 150–300 mg w 10–20 ml 5% glukozy 3 min i.v
|
||||
|
drogi oddechowe: rozkurcz mięśni gładkic, zmniejszenie ilości śluzu; serce: zwiększenie częstotliwości rytmu i pojemności minutowej Po podaniu i.v. działanie rozpoczyna się natychmiast
|
||||
|
Stosowana w reanimacji w asystolii, blokach serca, w leczeniu odruchowej bradykardii, w zatruciu glikozydami naparstnicy i inhibitorami AChE.
|
||||
|
Nadwrażliwość na atropinę.
|
||||
|
Leki blokujące receptory histaminowe, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inhibitory MAO, pochodne benzodiazepiny, neuroleptyki pochodne fenotiazyny, prokainamid, chinidyna potęgują cholinolityczne działanie atropiny.
|
||||
|
Wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego, rozszerzenie źrenic przyspieszenie i zaburzenia rytmu serca (w małych dawkach może zmniejszać częstotliwość rytmu serca
|
||||
|
Kategoria C. Brak danych dotyczących szkodliwości atropiny w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
lub dotchawiczo. W bradykardii lub zaburzeniach rytmu 0,3–0,6 mg co 4–6 h max2 mg. Zatrucie zw. fosforoorganicznymi, grzybami zaw. muskarynęi.v. lub i.m. dorośli 1–2 mg, powtarzając co 5–60 min u dzieci 0,02–0,05 mg/kg mc powtarzając co 10–30 min
|
||||
|
Organiczny azotan, czynny metabolit diazotanu izosorbidu, lek o silnym działaniu rozszerzającym naczynia krwionośne. Zmniejsza obciążenie lewej komory serca, zwłaszcza wstępne (preload).
|
||||
|
Przewlekłe leczenie dławicy piersiowej i zapobieganie jej napadom.
|
||||
|
uraz głowy, krwotok mózgowy, znaczna niedokrwistość, kardiomiopatia przerostowa zaporowa, tamponada serca, wstrząs. Nie stosować w celu przerwania bólu dławicowego.
|
||||
|
zespół zaburzeń oddechowych, tachypnoe, zaburzenia ze strony OUN jako konsekwencja wzrostu ciśnienia śródczaszkowego. Leczenie zatrucia: sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podanie węgla, podawanie dopaminy lub norepinefryny.
|
||||
|
Kategoria C. Stosować ostrożnie w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
P.o., po posiłku. Zwykle podaje się dawkę 40–60 mg/d, w razie potrzeby dawkę dobową można zwiększyć do 100 mg/d
|
||||
|
Syntetyczny glikokortykosteroid bardzo silnym miejscowym działaniu przeciwalergicznym i przeciwzapalnym, zmniejsza obrzęk. W reakcjach alergicznych zmniejszenie skurczu oskrzeli
|
||||
|
Wziewnie. zaostrzeń astmy oskrzelowej, POChP. W nebulizacji także zespół krupu, związany z istotnym zwężeniem górnych dróg oddechowych, dusznością lub „szczekającym” kaszlem
|
||||
|
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. leczenia. Glikokortykosteroidy podawane wziewnie nie przerywają ostrego skurczu oskrzeli i nie są lekami z wyboru w stanie astmatycznym lub ostrych napadach astmy.
|
||||
|
Kategoria B/C. wziewnie budezonid że nie zwiększa się ryzyko wystąpienia wad rozwojowych. Stosować w ciąży wyłącznie wtedy gdy korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Brak danych na temat przenikania budezonidu do pokarmu kobiecego
|
||||
|
W astmie dorośli początkowo 0,2–0,8 mg/d w 2–4 daw. podz., max 1,6 mg/d; dzieci 6. rż.: 0,1–0,8 mg/d w 2–4 daw. podz. Dzieci po 6. mż. Początkowo 0,25–0,5 mg/d. W zespole podawać 2 mg jednorazowo lub w 2 daw. podz. po 1 mg podanych w odstępie 30 min.
|
||||
|
Po inhalacji należy przepłukać jamę ustną wodąi umyś zęby. Pacjenci otrzymujący równocześnie leki rozkurczające oskrzela powinni najpierw wykonać inhalacje tym preparatem
|
||||
|
Lek hipotensyjny. zmniejsza opór obwodowy i zwiększa pojemność minutową serca, nie powodując odruchowej tachykardii
|
||||
|
Monoterapia i leczenie skojarzone pierwotnego nadciśnienia tętniczego.
|
||||
|
Obustronne zwężenie tętnic nerkowych i zwężenie tętnicy nerkowej jedynej nerki, ciąża, nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, obrzęk naczynioruchowy stwierdzony w wywiadzie, w tym także po zastosowaniu innych inhibitorów ACE.
|
||||
|
Niedociśnienie ortostatyczne, omdlenie, męczliwość, znużenie, bóle głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia snu, szum w uszach, kurcze mięśniowe
|
||||
|
Kategoria D. Nie stosować w ciąży i okresie karmienia piersią. U kobiet w ciąży kaptopryl należy zastąpić lekiem z innej grupy. U kobiet planujących ciążę zaleca się zmianę sposobu leczenia.
|
||||
|
doraźne obniżanie ciśnienia (np. w przełomie nadciśnieniowym): 12,5–25 mg s.l., W leczeniu przewlekłym początkowo 12,5–25 mg 2 ×/d; w razie potrzeby dawkę można zwiększać co 2 tyg., nie przekraczając 150 mg/d w 3 daw. podz.;
|
||||
|
Hamuje rozszerzenie i zwiększenie przepuszczalności naczyń włosowatych prowadzące do obrzęków Hamuje działanie histaminy na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i układu oddechowego. przeciwświądowo. Powoduje złagodzenie objawów alergicznych
|
||||
|
Leczenie wspomagające we wstrząsie anafilaktycznym, obrzęku naczynioruchowym. P.o. Łagodzenie objawów alergii skórnych
|
||||
|
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub związki o podobnej budowie chemicznej, równoległe stosowanie inhibitorów MAO. Nie stosować doustnie u dzieci w 1. rż.
|
||||
|
Klemastyna może nasilać działanie środków wpływających depresyjnie na OUN, np. barbituranów, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, leków stosowanych w chorobie Parkinsona, neuroleptyków, leków przeciwlękowych) i alkoholu;
|
||||
|
senność, spowolnienie psychoruchowe Zgon z powodu przedawkowania zagraża w szczególności dzieciom. Leczenie objawowe i podtrzymujące; jeśli od momentu przyjęcia leku nie upłynęła więcej niż 1 h wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywowany.
|
||||
|
Zaleca się stosowanie w ciąży wyłącznie w przypadku zdecydowanej konieczności. Klemastyna przenika do pokarmu kobiecego; nie należy karmić piersią podczas stosowania klemastyny.
|
||||
|
P.o. Dorośli i dzieci 12. rż. 1 mg 2 ×/d; maks. 6 mg/d. 2.–3. rż. 0,25–0,5 mg 2 ×/d, 3.–6. rż. 0,5 mg 2 ×/d, 6.– 12. rż. 0,5–1 mg 2 ×/d;//Dorośli. I.m. / i.v. 2 mg 2 ×/d i.v. rozcieńczyć 1:5 0,9% NaCl lub 5% glukozy; wstrzykiwać w 3 min.
|
||||
|
Długo działająca pochodna benzodiazepiny wykazująca silne działanie przeciwdrgawkowe, a także działanie uspokajające, nasenne, anksjolityczne i miorelaksacyjne. zapobiega uogólnianiu się napadu drgawkowego. Skraca czas trwania drgawek.
|
||||
|
i.v. w sytuacjach nagłych i.m. Przerywanie EPI
|
||||
|
Nadwrażliwość na benzodiazepiny
|
||||
|
Bradykardia, ból w klatce piersiowej, nieprawidłowa morfologia krwi, senność, spowolnienie reakcji, ból i zawroty głowy, nadwrażliwość na światło, stany splątania i dezorientacji, Odtrutką jest flumazenil
|
||||
|
Kategoria D. W czasie ciąży lek może być stosowany tylko w przypadku bezwzględnych wskazań.
|
||||
|
I.v., wyłącznie po rozcieńczeniu, we wstrzyknięciu lub wlewie kroplowym; w sytuacjach nagłych, i.m. Dorośli. 1 mg, maks. 20 mg/d. Dzieci i niemowlęta. Zwykle 0,5 mg w powolnym wstrzyknięciu i.v.
|
||||
|
Pochodna tienopirydyny, inhibitor agregacji płytek krwi indukowanej przez ADP. W nieodwracalny sposób modyfikuje strukturę płytkowego receptora ADP
|
||||
|
Profilaktyka przeciwzakrzepowa u dorosłych w objawowej miażdżycy u chorych z zawałem serca, dni), z udarem niedokrwiennym, u chorych z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST
|
||||
|
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia czynności wątroby, czynne krwawienia (związane z występowaniem wrzodu trawiennego, krwawienie wewnątrzczaszkowe).
|
||||
|
Możliwa jest jednak farmakodynamiczna interakcja między klopidogrelem i heparyną, która może prowadzić do zwiększenia ryzyka krwawienia.
|
||||
|
Często: krwiak, krwawienie z nosa, krwotok żołądkowo-jelitowy, biegunka, bóle brzucha, niestrawność, siniak, krwawienie w miejscu wkłucia. Brak swoistego antidotum
|
||||
|
Kategoria B. nie zaleca się stosowania klopidogrelu u kobiet w ciąży. Nie wiadomo, czy lek jest wydzielany do pokarmu kobiecego. Nie należy stosować klopidogrelu w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
P.o. 75 mg 1 ×/d OZW rozpocząć od dawki nasycającej 300 mg
|
||||
|
Syntetyczny glikokortykosteroid o długotrwałym i silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwalergicznym Przeciwzapalnie działa 30 razy silniej niż hydrokortyzon,
|
||||
|
Wstrząs, obrzęk mózgu, niektóre przypadki ostrej niedoczynności kory nadnerczy. zaostrzenia w astmie o ciężkim przebiegu, ostry obrzęk naczynioruchowy,
|
||||
|
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zespół Cushinga, osteoporoza, opryszczka lub inne wirusowe choroby spojówek i rogówki,
|
||||
|
Deksametazon osłabia działanie leków przeciwzakrzepowych i hipoglikemizujących. Nasila działanie toksyczne glikozydów naparstnicyRównoczesne stosowanie NLPZ powoduje zwiększenie ryzyka wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego
|
||||
|
zwiększenie ryzyka krwawień z przewodu pokarmowego, Leczenie długotrwałe (>2 tyg.): twarz „księżyca w pełni”, sylwetka cushingoidalna, osłabienie siły mięśniowej
|
||||
|
Kategoria C. Ostrożnie w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
Dorośli: 0,5–16 mg/d w 2–3 daw. podz Dzieci do 1. rż.: 0,25–1 mg/d, 1.–12. rż.: do 2 mg/d. W ciężkich stanach do 20 mg/d. Dzieci od 2. mż. 0,1 mg/kg mc./d i.m. lub i.v., 1 ×/d lub w 2–4 daw. podz. przez 2–4dni.
|
||||
|
benzodiazepiny silne działanie przeciwdrgawkowe, uspokajające, nasenne i miorelaksacyjne. Po podaniu p.o. wchłania się niemal całkowicie i szybko. Po podaniu i.m. lek wchłania się ze znacznym opóźnieniem i efekt jego działania jest mniejszy
|
||||
|
Nadwrażliwość
|
||||
|
W przypadku podawania diazepamu i.v. jednocześnie z opioidowymi lekami przeciwbólowymi zaleca się podawanie diazepamu po podaniu leku przeciwbólowego
|
||||
|
C
|
||||
|
K
|
||||
|
P
|
||||
|
S
|
||||
|
S
|
||||
|
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężka niewydolność nerek, wątroby lub serca, blok przedsionkowo- komorowy II lub III stopnia.
|
||||
|
Osłabia działanie lewodopy. Atropina i jej pochodne nasilają działanie przeciwskurczowe drotaweryny.
|
||||
|
Kategoria C. Może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Stosowanie w okresie karmienia piersią nie jest zalecane.
|
||||
|
D
|
||||
|
A
|
||||
|
Stany zagrożenia życia: resuscytacja krążeniowo-oddechowa w przypadku zatrzymania krążenia niezależnie od mechanizmu, nasilona reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny, napad astmy oskrzelowej, ciężka bradykardia, wstrząs kardiogenny.
|
||||
|
Epinefryna hamuje wydzielanie insuliny, może osłabiać działanie hipoglikemizujące leków przeciwcukrzycowych
|
||||
|
O
|
||||
|
D
|
||||
|
S
|
||||
|
Zniesienie bólu i odpowiedzi hemodynamicznej na intubację podczas indukcji znieczulenia ogólnego oraz utrzymanie efektu analgetycznego podczas podtrzymywania znieczulenia. Uzupełnienie działania analgetycznego podczas znieczulenia ogólnego i miejscowego.
|
||||
|
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub opioidy, depresja oddychania (z wyjątkiem chorych sztucznie wentylowanych lub znieczulonych ogólnie), choroby układu oddechowego przebiegające z obturacją,
|
||||
|
S
|
||||
|
D
|
||||
|
Kategoria C. Nie zaleca się stosowania podczas porodu, ponieważ może wywołać niewydolność oddechową u noworodka. Fentanyl przenika do pokarmu kobiecego, dlatego nie należy stosować go w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
D
|
||||
|
I
|
||||
|
Całkowite lub częściowe znoszenie działania pochodnych benzodiazepiny: wyprowadzanie ze znieczulenia ogólnego wywoływanego i/lub podtrzymywanego pochodnymi benzodiazepiny u hospitalizowanych pacjentów,
|
||||
|
N
|
||||
|
F
|
||||
|
Bardzo często: nudności, Podanie flumazenilu pacjentom stosującym pochodne benzodiazepiny przez dłuższy czas może wywołać objawy abstynencyjne o różnym nasileniu. Może również wystąpić napad paniki u osób, u których występowała ona już uprzednio.
|
||||
|
Kategoria C. W ciąży stosować wyłącznie w razie zdecydowanej konieczności. W przypadkach nagłych stosowanie w okresie karmienia piersią nie jest przeciwwskazane; karmienie piersią należy przerwać na 24 h po podaniu flumazenilu.
|
||||
|
F
|
||||
|
J
|
||||
|
Lek o szybkim działaniu moczopędnym, silniejszym od leków tiazydowych. Początek działania pojawia się 0,5–1 h po podaniu p.o. (5–15 min po podaniui.v.), maksimum po 2 h (po 30–60 min po podaniu i.v.) i utrzymuje się ok. 6–8 h (podany i.v. 3 h).
|
||||
|
O
|
||||
|
Nadwrażliwość na lek lub pochodne sulfonamidów, hipokaliemia (biegunka, niedobory pokarmowe), zatrucie glikozydami naparstnicy, przedśpiączkowy etap niewydolności wątroby, ostre kłębuszkowe zapalenie nerek, bezmocz, niedrożność dróg moczowych.
|
||||
|
Wzmaga działanie leków hipotensyjnych, toksyczne działanie glikozydów naparstnicy, związków litu, aminoglikozydów i cefalosporyn.
|
||||
|
Kategoria C. Przenika do pokarmu kobiecego. Stosować w razie wyraźnej konieczności.
|
||||
|
P
|
||||
|
L
|
||||
|
A
|
||||
|
N
|
||||
|
Kategoria B/C. W ciąży stosować wyłącznie w przypadku, gdy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Ostrożnie stosować w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
T
|
||||
|
J
|
||||
|
Leczenie ciężkiej hipoglikemii, zwłaszcza z utratą przytomności, pod warunkiem zachowania rezerwy glikogenu w wątrobie. Stosowany w zatruciach lekami β-adrenolitycznymi,
|
||||
|
Nadwrażliwość na glukagon i białka zwierzęce, guz chromochłonny, insulinoma. Ostrożnie stosować w przypadku przewlekłych chorób wątroby, niewydolności nadnerczy, wyniszczenia, długotrwałej hipoglikemii, nasilonej reakcji wymiotnej po podaniu.
|
||||
|
O
|
||||
|
Kategoria B. Ostrożnie w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
W
|
||||
|
1 ml roztwory zawiera 50 mg glukozy
|
||||
|
g
|
||||
|
hipoglikemia, niedobór węglowodanów, żywienie pozajelitowe, odwodnienie hiperosmotyczne i izoosmotyczne
|
||||
|
Hiperglikemia, hipoglikemia, krwotok śródczaszkowy, kwasica, nietolerancja glukozy i galaktozy, przewodnienie, stany po ostrym niedokrwieniu mózgu
|
||||
|
Roztwory glukozy powyżej 15% powinny być podawane do naczyń centralnych z wyjątkiem stanów zagrożenia życia
|
||||
|
podrażnienie żył, ból w miejscu podania, zaburzenia metaboliczne.
|
||||
|
Dorośli: dawką maksymalną u dorosłego jest 0,5 g/kg mc/godz i 6,0 kg m. c/dobę. Dzieci: W hipoglikemii podaje się dożylnie 0,5g glukozy/kg mc
|
||||
|
H
|
||||
|
Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej i jej leczenie, zatorowości płucnej, wybranych przypadków DIC, tętniczychpowikłań zatorowo-zakrzepowych, niestabilnej dławicy piersiowej, świeżego zawału serca,
|
||||
|
N
|
||||
|
Równoczesne stosowanie doustnych antykoagulantów, NLPZ, dekstranu, dipirydamolu, niektórych cefalosporyn (latamoksef, cefamandol, cefoperazon), aprotyniny, dihydroergotaminy, antytrombiny III nasila działanie przeciwzakrzepowe heparyny.
|
||||
|
K
|
||||
|
Kategoria C. Heparyna nie przenika przez łożysko ani do pokarmu kobiecego. Jeśli istnieją wskazania do antykoagulacji u kobiety ciężarnej, można stosować heparynę niefrakcjonowaną.
|
||||
|
P
|
||||
|
G
|
||||
|
Leczenie pozasubstytucyjne obejmuje różne postacie wstrząsu, choroby o etiologii autoimmunologicznej, choroby alergiczne (m.in. astma oskrzelowa, kontaktowe i atopowe zapalenie skóry, odczyny polekowe, alergiczny nieżyt nosa),
|
||||
|
Kategoria C. Nie stosować w dawkach pozasubstytucyjnych w ciąży i okresie karmienia piersią.
|
||||
|
P.
|
||||
|
L
|
||||
|
P
|
||||
|
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, inne pochodne piperazyny, cetyryzynę, aminofilinę lub etylenodiaminę, porfiria, ciąża, okres karmienia piersią.
|
||||
|
Hydroksyzyna nasila działanie leków działających depresyjnie na OUN (opioidowe i nieopioidowe leki przeciwbólowe, barbiturany, leki uspokajające i nasenne);
|
||||
|
Bardzo często: senność; często: suchość błony śluzowej jamy ustnej, ból głowy, uspokojenie, uczucie zmęczenia i znużenia; niezbyt często: nudności, bezsenność, zawroty głowy, drżenie, pobudzenie, splątanie, złe samopoczucie, gorączka;
|
||||
|
D
|
||||
|
Niesteroidowy lek przeciwzapalny (NLPZ), pochodna kwasu propionowego o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym.
|
||||
|
Leczenie objawowe dolegliwości bólowych o różnej etiologii, o małym i średnim nasileniu, w tym bóle głowy (migrenowe, napięciowe), zębów, mięśniowe, kostne i stawowe, bóle okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Bolesne miesiączkowanie. Gorączka.
|
||||
|
N
|
||||
|
N
|
||||
|
C
|
||||
|
Kategoria C. W okresie okołoporodowym – D. W I i II trymestrze ciąży stosować tylko w razie zdecydowanej konieczności. Nie stosować w III trymestrze ciąży. W okresie karmienia piersią stosować krótkotrwale.
|
||||
|
D
|
||||
|
Niesteroidowy lek przeciwzapalny (NLPZ). Pochodna kwasu propionowego o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym.
|
||||
|
Jako lek przeciwbólowy i przeciwzapalny stosowany w RZS, chorobie zwyrodnieniowej stawów obwodowych i kręgosłupa oraz innych chorobach reumatycznych. Bóle różnego pochodzenia o umiarkowanym nasileniu. Bolesne miesiączkowanie.
|
||||
|
Nadwrażliwość na substancję czynną, alergiczne wywołane podaniem ketoprofenu, kwasu acetylosalicylowego lub NLPZ, Trzeci trymestr ciąży, Ciężka niewydolność serca, Czynna lub nawracająca choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy
|
||||
|
Inne NLPZ (w tym z selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2) i duże dawki salicylanów Zwiększone ryzyko owrzodzenia w obrębie przewodu pokarmowego i krwawienia, Leki przeciwzakrzepowe Zwiększone ryzyko krwawienia, zmniejsza działanie leków moczopędnych
|
||||
|
Przedawkowanie nie daje typowego obrazu klinicznego. Brak antidotum;
|
||||
|
Kategoria B, w okresie okołoporodowym – D. W I i II trymestrze stosować wyłącznie w przypadku zdecydowanej konieczności; nie stosować w III trymestrze. Nie stosować w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
50– 300 mg/d w daw. podz,. Infuzję należy podawać w ciągu ½ do 1 godziny w 100ml NaCl
|
||||
|
miejscowo znieczulającym oraz lek przeciwarytmiczny, Stabilizuje błony komórkowe przez zahamowanie szybkiego przepływu jonów sodowych i niedopuszczenie do depolaryzacji komórki pod wpływem docierającego bodźca.
|
||||
|
Znieczulenie regionalne, Komorowe zaburzenia rytmu serca, Leczenie bólu w okresie okołooperacyjnym, Leczenie bólu neuropatycznego
|
||||
|
Kategoria B/C. Ostrożnie stosować w okresie karmienia piersią.
|
||||
|
Kom zab. rytmu Dorośli: i.v. wstęp 1–1,5 mg/kg mc. kolejne 1/2–1/3 dawki wyjś. co 5–10 min. max 3 mg/kg mc. i. v powoli 2–3 min->wlew pod. 1–4 mg/min. Dzieci: i.v. 1–2 mg/kg mc. zazwyczaj 1 mg/kg mc
|
||||
|
działanie uspokajające Niedobór powoduje rozproszoną nadpobudliwość nerwowo-mięśniową, w stosunku do m. sercowego w sposób antagonistyczny do jonów wapnia. Powodują spadek przewodnictwa i pobudliwości. Wykazuje działanie ochronne na m. sercowy
|
||||
