Pożyczał ogromne sumy pieniędzy cesarzom Maksymilianowi I i królowi V Habsburgowi źródłem dochodów była kopalnia srebra i rtęci w Niemczech a później eksploatacja bogactw imperium Hiszpańskiego w Ameryce Południowej
Dolar nadchodzący stał się cenny i inwestycyjno twórcz. W jego ramach Niemcy otrzymały wtedy blisko 4 mld dolarów. Wszystko to przeszło do historii jako cud gospodarcza Erharda w powiązania za skutki planu Marshalla
Jego zwolennicy stali na stanowisku, że należy w pełni wykorzystać naturalne zasoby, popierać eksport i ograniczyć import. Zamożność kraju utożsamiali z posiadanymi zasobami kruszców.