Grecja

wzór dla pierwszych greckich świątyń. Prostokątny budynek o jednym pomieszczeniu na krótszym boku

megaron

ściany boczne wysunięte do przodu w świątyni greckiej

anty

przedsionek z przodu świątyni wydzielony przez anty

pronaos

trzystopniowa podbudowa świątyń

krepidoma

korekta optyczna, lekkie wybrzuszenie trzonu kolumny doryckiej w około 1/3 jej wysokości

entazis

zasada konstrukcyjna według której odległość między poszczególnymi kolumnami i między ścianą a kolumną miała być takiej samej wielkości

interkolumnium

główne pomieszczenie w świątyni

naos

pomieszczenie na tyłach celli

opistodomos

rząd lub kilka rzędów kolumn połączonych łukiem

peristaza / perystazs

dzieło wykonywane z dwóch materiałów - głowa, ręce, stopy - z kamienia - korpus i części nóg z drewna

akrolit

postać chłopca, zwycięzca igrzysk olimpijskich, rzeźba

kuros

postać dziewczyny, rzeźba

kora

technika polegająca stosowaniu złota, kości słoniowej, kamieni szlachetnych do dekoracji rzeźby

chryzelefantyna

dziedziniec lub ogród położony w głębi domu, otoczony portykiem kolumnowym

perystyl

posąg kobiety stanowiący podpore architektoniczną, dźwigający na głowie element arch. (kolumna)

kariatyda

zasada kompozycyjna polegająca na ustawieniu postaci tak, aby ciężar ciała spoczywał na jednej nodze i jednocześnie na zrównoważeniu jej lekkim wygięciem tułowia i ramion w stronę odwrotna

kontrapost

osiedle lub część miasta położona na wzgórzu

akropol

reprezentacyjna brama na planie prostokąta z kolumnadą w porządku doryckim z jońsą kolumnadą

propyleje

w środku propylej, pierwsza galeria obrazów

pinakoteka

główna świątynia Akropolu poświęcona bogini mądrości Atenie Partenos

partenon

świątynia na ateńskim akropolu poświęcona Posejdonowi i Atenie

erechtejon

zewnętrzna część budynku osłaniająca główne wejście z jednym lub kilkoma rzędami kolumn

portyk

przedstawianie ludzi z ułomnościami, garbami, zmarszczkami, znamionami, głęboki realizm

sceny grylloi (o. hellenistyczny)

antyczna technika malarska, w której spoiwem jest wosk pszczeli; pigment wymieszany z woskiem nakładano ogrzewanymi szpachlami lub na gorąco pędzlami; cechuje ją trwałość ba

enkaustyka

technika malarska, najpospolitsza i najtrwalsza obok woskowej, znana od starożytności, szeroko stosowana w średniowieczu, do kon. XV w.; pigment łączono z dowolnym spoiwem emulsyjnym (żywica, oleje, tłuszcze lub wosk)

tempera

technika dekoracyjna zaliczana do malarstwa monumentalnego, polega na układaniu wzoru z drobnych, różnokształtnych barwnych kamieni, szkła i ceramiki na odpowiednio przygotowanym podłożu

mozaika