Zaliczenie końcowe

Do serca wprowadza się długą elektrodę, której koniec jest sterowalny i można nim dotrzeć w wybrane miejsce w sercu.

Zaburzenia rytmu to np. migotanie przedsionków, częstoskurcz komorowy, pobudzenia dodatkowe, a zaburzenia częstości rytmu to np. bradykardia czy tachykardia

Podczas badania można wykonać mapę elektryczną serca lub prowokować arytmię aby potwierdzić / wykluczyć diagnozę

blok może mieć różne nasilenie: blok I, II lub III stopnia, może mieć charakter napadowy tzn. pojawiać się i znikać lub charakter utrwalony

Często występuje u zdrowych osób w czasie snu lub głębokiego relaksu

Nieleczona choroba wieńcowa prowadzi do niewydolności serca a w skrajnych przypadkach niedokrwienia mięśnia serca do zatrzymania krążenia

Źródłem częstoskurczu może być jedno miejsce (częstoskurcz monomorficzny), lub ognisk arytmii jest wiele (częstoskurcz polimorficzny), diagnozowany jest przez zapis EKG, długotrwały częstoskurcz może degenerować do groźnego dla życia migotania komór

defibrylacja może być dostarczona przez lekarzy/ratowników z zewnętrznego defibrylatora do klatki piersiowej, lub poprzez wyładowanie z wszczepionego kardiowertera-defibrylatora ICD

Możemy rozróżnić defibrylatory wszczepialne (ICD) oraz defibrylatory zewnętrzne używane w szpitalach lub karetkach pogotowia, coraz częściej w miejscach publicznych spotyka się automatyczne defibrylatory AICD / AED

takie dodatkowe drogi przewodzenia mogą przewodzić impulsy równolegle do drogi fizjologicznej powodując zawiązywanie się częstoskurczu

łącznie z objętością poszczególnych jam i przepływającej przez nie krwi, przy użyciu funkcji Dopplera, można zobaczyć intensywność i kierunek przepływu krwi,

Nieinwazyjne badanie obrazujące elektryczną aktywność serca. Do skóry pacjenta przykleja się specjalne elektrody lub nakłada na nogi i ręce specjalne klamry

które są podłączone do urządzenia zasilanego baterią, długotrwały zapis daje pełniejszy obraz czynności elektrycznej serca oraz pomiarów ciśnienia w różnych sytuacjach

od defibrylacji różni się tym, że jest dostarczana w sposób zsynchronizowany z aktywnością serca, ponieważ przed kardiowersją najczęściej pacjent jest przytomny

posiada też funkcję stymulacji, która umożliwia zabezpieczenie pacjenta również przy zbyt wolnych rytmach serca. Składa się z urządzenia w formie puszki wszczepianej w okolicy podobojczykowej

bez interwencji prowadzi w krótkim czasie do śmierci, migotanie komór przerywane jest przez dostarczenie defibrylacji (np. z dostępnego w miejscach publicznych automatycznego defibrylatora AICD, lub przez lekarza przy użyciu defibrylatora)

w odróżnieniu od migotania komór, nie jest to stan bezpośredniego zagrożenia życia, ponieważ krążenie jest zapewnione przez skurcze komór serca, najczęściej objawia się nieregularną i przyśpieszoną pracą komór serca

od „elektrycznych” jak blok odnogi pęczka Hisa, przez czynnościowe jak zaburzenia kurczliwości mięśnia, aż po strukturalne jak stenoza zastawki, równie dużo może być przyczyn rozwoju niewydolności serca

badanie sprawdza wydolność układu wieńcowego przy większym obciążeniu i czy podczas wysiłku nie pojawiają się zaburzenia rytmu lub przewodzenia na tle niedokrwiennym

Urządzenie ma elektrody umieszczone na obudowie i nie wymaga umieszczania elektrod w sercu, może pracować nawet kilkanaście miesięcy, zapisane arytmie mogą być bezprzewodowo odczytane podczas kontroli urządzenia.

mająca na celu przywrócenie synchronicznej pracy lewej i prawej komory serca. Za pośrednictwem dodatkowej (trzeciej) elektrody umieszczanej w układzie żył wieńcowych w okolicach lewej komory

jest w stanie przejąć funkcję nadawania rytmu, jeśli i ten zawiedzie funkcję mogą przejąć komórki mięśnia komór serca. Im niżej tym wolniej – rytm węzła zatokowego to ok 60 u/min

powodujący przedwczesny skurcz dodatkowy. Mogą powstawać w komorach (PVC) lub w przedsionkach (PAC), pobudzenia i skurcze dodatkowe zdarzają się nawet w zdrowym sercu

Urządzenie składa się z generatora impulsów, który pacjent nosi na pasku lub mocowany jest do łóżka pacjenta, podłączonego do jednorazowych elektrod, wprowadzanych przez układ żylny do prawej komory serca

Składa się z urządzenia w formie puszki, umieszczonego w okolicy podobojczykowej oraz jednej, dwóch lub trzech elektrod, umieszczanych poprzez żyłę w sercu.

Mogą mieć wiele postaci i mechanizmów powstawania. W zależności od rodzaju, tachykardie leczy się farmakologicznie, ablacją lub wszczepiając kardiowerter-defibrylator (ICD)

Jeśli wynik testu jest pozytywny, tzn. podczas pionizacji nastąpił nagły spadek rytmu serca powodujący omdlenie, mówimy o kardiogennym zespole wazowagalnym

Nie jest to stan zagrożenia życia, ponieważ komory serca utrzymują krążenie. Od migotania przedsionków, różnią się uporządkowaną czynnością (w migotaniu czynność jest chaotyczna)

Zapobiegają cofaniu się krwi z komór do przedsionków i z tętnic do komór

Jest to stan bezpośredniego zagrożenia życia i bez interwencji prowadzi w krótkim czasie do śmierci

Sam zawał nie jest z reguły śmiertelny, natomiast efektem zawału są uszkodzenia mięśnia serca, które mogą umożliwiać powstawanie niebezpiecznych arytmii.

można zdiagnozować w spoczynkowym zapisie EKG, w którym występują charakterystyczne zmiany. Pacjenci z tym zaburzeniem kwalifikują się do wszczepienia

Skuteczne leczenie polega na połączeniu leków ograniczających częstość rytmu oraz wszczepieniu stymulatora serca, który zabezpiecza dostatecznie szybką czynność serca kiedy serce zwalnia

kwalifikuje pacjenta do wszczepienia rozrusznika z funkcją zapobiegania nagłym spadkom częstości rytmu serca

polega na zawiązywaniu się częstoskurczów w pętli przez prawidłowy węzeł przedsionkowo komorowy i dodatkowa drogę przewodzenia

Pacjenci z zespołem wydłużonego QT, kwalifikują się do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora w pierwotnej prewencji nagłej śmierci sercowej

Pacjenci ze zdiagnozowanym zespołem zatoki szyjnej, kwalifikują się do wszczepienia stymulatora serca