Kolokwium 1

język etniczny

SYSTEM ZNAKÓW JĘZYKOWYCH I REGUŁ ICH ŁĄCZENIA SŁUŻĄCY DO KOMUNIKOWANIA SIĘ MIĘDZY CZŁONKAMI GRUPY ETNICZNEJ. W JEGO RAMACH WYRÓŻNIA SIĘ ODMIANY TERYTORIALNE I FUNKCJONALNE

odmiany terytorialne

używane na ograniczonym terytorium kraju we wszystkich sytuacjach komunikacyjnych

odmiany funkcjonalne

używane na całym terytorium kraju w określonej sytuacji komunikacyjnej

odmiana środowiskowa

używane w określonych grupach społecznych wyodrębnianych na podstawie wieku, zawodu lub wspólnych zainteresowań ich członków

Gwary ludowe

MOWA LUDNOŚCI WIEJSKIEJ Z NIEWIELKIEGO TERYTORIUM, RÓŻNIĄCA SIĘ PEWNYMI CECHAMI LEKSYKALNYMI I GRAMATYCZNYMI OD MOWY SĄSIEDNICH OKOLIC I JĘZYKA OGÓLNEGO (zespoły gwar to tzw. dialekty)

socjolekty (odmiany środowiskowe)

odmiany języka narodowego związane z istnieniem trwałych grup społecznych połączonych jakimś rodzajem więzi.

gwary środowiskowe

służą do wyrażania emocji. Są elementem integrującym grupę i oddzielającym ją od reszty społeczeństwa. Chodzi w nich przede wszystkim o podtrzymywanie więzi emocjonalnej z innymi członkami danego środowiska

Profesjolekty (odmiany zawodowe)

odmiany języka (głównie słownictwo) używane tylko w określonej grupie zawodowej Należą tu najczęściejwyrazy związane ze środowiskiem pracy w tym zawodzie a zatem określają specyfikę zawodu konkretne urządzenia lub czynności które się w tej pracy wykonuje

Profesjolekty i socjolekty

używane są tylko w sytuacjach nieformalnych.

WARIANT STANDARDOWY ODMIAN NIEOFICJALNYCH

Charakterystyczne są tu słowa i formy językowe których można użyć w każdej sytuacji w stosunku do każdego rozmówcy także nieznanego lub mało znanego czyli 1Nieekspresywne 2Nieerudycyjne 3Niespecjalistyczne Jest to tzw słownictwo wspólnoodmianowe

WARIANT POTOCZNY ODMIAN NIEOFICJALNYCH

 Jest to podstawowa i najpowszechniejsza odmiana języka polskiego, naturalna i spontaniczna. Jej podstawowymi cechami są: 1. nacechowanie emocjonalnie 2. nacechowanie wartościujące 3. skrótowość 4. antropocentryzm

Typ komunikatywny – w którym dominuje funkcja informatywna

zasadniczym celem tekstów tworzonych w takiej odmianie jest przekazywanie informacji.

Typ impresywno-propagandowy – w którym dominuje funkcja perswazyjna (impresywna)

celem przekazu jest wpływanie na postawę i emocje odbiorcy oraz kształtowanie jego zachowań i wyznawanych przez niego wartości

Nadawca i odbiorca komunikatu występują jako osoby prywatne

CECHY NIEOFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

CECHY NIEOFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ Między nadawcą a odbiorcą nie istnieje duży dystans

CECHY NIEOFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Przekaz jest dwustronny, zachodzi najczęściej w kontaktach bezpośrednich

CECHY NIEOFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Wypowiedzi są spontaniczne, często kreatywne

CECHY NIEOFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

obowiązuje użytkowa norma językowa

CECHY NIEOFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Wypowiedzi są zasadniczo mówione

CECHY NIEOFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Użytkownikami tekstów nieoficjalnych są wszyscy członkowie grupy etnicznej

CECHY NIEOFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Nadawca i odbiorca wchodzą w role przedstawicieli formalnych lub nieformalnych grup społecznych, organizacji społecznych lub politycznych czy instytucji

CECHY OFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Między uczestnikami procesu komunikacji zachowany jest dystans

CECHY OFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Przekaz często jest jednostronny, a reakcja zwrotna opóźniona

CECHY OFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Przekaz często odbywa się za pomocą technicznych środków przekazu

CECHY OFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Wypowiedzi są zarówno mówione, jak i pisane, z przewagą tych ostatnich

CECHY OFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Wypowiedzi są przemyślane pod względem treści i formy

CECHY OFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Obowiązuje wzorcowa norma językowa

CECHY OFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ

Krąg użytkowników tekstów o charakterze oficjalnym może być ograniczony

CECHY OFICJALNEJ SYTUACJI KOMUNIKACYJNEJ