KB 2025 - 2

41. Pytanie: Co powinniśmy czynić z jak największą pilnością według Hbr 2,1 i dlaczego?

Odpowiedź: Powinniśmy „z jak największą pilnością zwracać uwagę na to, cośmy usłyszeli” (naukę zbawienia w Chrystusie), abyśmy przypadkiem nie zeszli na bezdroża – innymi słowy, żebyśmy nie odsunęli się od tej prawdy i nie zagubili.

42. Pytanie: Przed czym ostrzega Hbr 2,1 wierzących, używając obrazu żeglarskiego („abyśmy nie zeszli na bezdroża”)?

Odpowiedź: Ostrzega przed oddaleniem się od nauki Ewangelii i zbawienia – aby nie „znosiło” nas z kursu prawdy, jak statek znoszony z właściwego kursu.

43. Pytanie: Jak nazwano w Hbr 2,2 objawienie przekazane przez aniołów i jaka była jego skuteczność?

Odpowiedź: Nazwano je „mową objawioną przez aniołów”, która okazała się mocna/ważna

44. Pytanie: Co – w myśl Hbr 2,2 – spotykało tych, którzy przekraczali Prawo objawione przez aniołów?

Odpowiedź: „Wszelkie przekroczenie i nieposłuszeństwo otrzymywało słuszną zapłatę” – czyli sprawiedliwą karę od Boga.

45. Pytanie: Jakie dwa fragmenty Nowego Testamentu (podane w przypisie do Hbr 2,2) mówią o aniołach przy nadaniu Prawa?

Odpowiedź: Dzieje Apostolskie 7,38.53 oraz List do Galatów 3,19 – oba wskazują, że Prawo (Torę) przekazano z udziałem aniołów.

46. Pytanie: Co stanie się z nami, jeśli zlekceważymy tak wielkie zbawienie – według pytania retorycznego w Hbr 2,3?

Odpowiedź: „Jakże my unikniemy kary, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie?” – sugeruje to, że nie unikniemy sprawiedliwej kary (potępienia), skoro nawet przekroczenie dawnego Prawa było karane.

47. Pytanie: Kto głosił zbawienie na początku, a przez kogo zostało ono nam potwierdzone (utwierdzone) – zgodnie z Hbr 2,3?

Odpowiedź: Zbawienie było najpierw głoszone przez Pana (Jezusa), a potwierdzone nam przez tych, którzy Go słyszeli, czyli przez Apostołów – świadków nauki Chrystusa

49. Pytanie: Jaką rolę pełnili Apostołowie względem nauki zbawienia głoszonej przez Chrystusa według Hbr 2,3?

Odpowiedź: Apostołowie „umocnili” (potwierdzili) to zbawienie – jako naoczni świadkowie Jezusa przekazali Jego naukę dalej i poświadczyli jej prawdziwość słowem i czynami.

50. Pytanie: Wymień środki, przez które Bóg zaświadczył o prawdziwości zbawienia głoszonego przez Apostołów (Hbr 2,4).

Odpowiedź: Bóg potwierdził to zbawienie znakami, cudami, różnorodnymi przejawami mocy oraz darami Ducha Świętego udzielanymi według swej woli.

52. Pytanie: Komu nie poddał Bóg „przyszłego świata” według Hbr 2,5?

Odpowiedź: „Nie aniołom”. (Przyszły świat – mesjańskie panowanie – Bóg poddał Chrystusowi, nie aniołom).

53. Pytanie: Kto wypowiada słowa Psalmu 8 zacytowane w Hbr 2,6-8 i czego one dotyczą w pierwotnym znaczeniu?

Odpowiedź: Słowa te wypowiada psalmista (prawdopodobnie Dawid) w Psalmie 8. Dotyczą one godności człowieka.

54. Pytanie: Jak autor Listu do Hebrajczyków interpretuje słowa Psalmu 8, „mało co mniejszym go uczyniłeś od aniołów...”, w odniesieniu do Jezusa (Hbr 2,9)?

Odpowiedź: Odnosi je do uniżenia Jezusa – na krótko stał się On „mniejszy od aniołów” przez swoje cierpienie i śmierć, po to by potem został uwieńczony chwałą i czcią (za swoje zbawcze cierpienie).

55. Pytanie: Co mówi przypis do Hbr 2,6 o sensie Psalmu 8 w kontekście Chrystologicznym?

Odpowiedź: Że dosłowny sens Psalmu 8 odnosi się do wielkości człowieka jako takiego, ale autor Listu stosuje go do Boga-Człowieka Chrystusa – prawdziwego (choć niewidzialnego) Władcy wszechświata.

56. Pytanie: Kto jest opisany w Hbr 2,9 jako ukoronowany chwałą i czcią z powodu cierpienia śmierci za wszystkich?

Odpowiedź: Jezus – który na krótko został poniżony poniżej aniołów, a za to cierpienie został ukoronowany chwałą i czcią z łaski Bożej dla dobra wszystkich ludzi.

57. Pytanie: Co oznacza, że Jezus „z łaski Bożej zakosztował śmierci za wszystkich” (Hbr 2,9)?

Odpowiedź: Oznacza to, że z Bożego postanowienia i dobroci Jezus poniósł śmierć za każdego człowieka, dla zbawienia wszystkich.

58. Pytanie: Dlaczego – według Hbr 2,10 – Bóg uznał cierpienie Chrystusa za stosowne (odpowiednie) w dziele zbawienia?

? Odpowiedź: „Przystało bowiem Temu... aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie.”

59. Pytanie: Jak nazwano Jezusa w Hbr 2,10 i w jaki sposób cierpienie wpłynęło na Jego misję?

Odpowiedź: Nazwano Go „przewodnikiem ich zbawienia”; „udoskonaliło” – tzn. doprowadziło Jego dzieło odkupienia do pełni, czyniąc Go w pełni solidarnym z ludźmi i skutecznym Pośrednikiem.

60. Pytanie: Co wyjaśnia przypis do Hbr 2,10 o skutkach cierpienia Chrystusa dla Niego samego i dla nas?

Odpowiedź: Chrystus przez cierpienie wypełnił dobrowolnie i chętnie wolę Ojca. "Udoskonaliło" ono nie tylko samego Chrystusa w Jego posłannictwie Odkupiciela, lecz również i tych, którzy w Niego uwierzą (por. Hbr 5,9n; Hbr 10,14).

61. Pytanie: Dlaczego – według Hbr 2,11 – Chrystus nazywa ludzi braćmi?

Odpowiedź: „Tak bowiem Ten, który uświęca (Chrystus), jak ci, którzy mają być uświęceni (wierzący), z jednego są wszyscy” – wszyscy mają wspólne człowieczeństwo i pochodzą od jednego Boga, dlatego Jezus nie wstydzi się nazywać ich swoimi braćmi.

62. Pytanie: Kogo Jezus nazywa „braćmi” i gdzie w Hbr 2 znajdujemy na to potwierdzenie?

Odpowiedź: Nazywa braćmi wierzących ludzi (synów Bożych). Hbr 2,11-12 mówi, że ma On wielu braci – cytuje nawet mesjański psalm: „Oznajmię imię Twoje braciom moim...”, wskazując że wierzący są braćmi Chrystusa.

63. Pytanie: Skąd pochodzi cytat: „Oznajmię imię Twoje braciom moim, pośrodku zgromadzenia będę Cię wychwalał” (Hbr 2,12)?

Odpowiedź: Z Psalmu 22[21], werset 23.

64. Pytanie: Jakie dwa zdania ze Starego Testamentu cytuje Hbr 2,13?

Odpowiedź: „Ufność w Nim pokładać będę” oraz „Oto Ja i dzieci moje, które Mi dał Bóg”. (Oba cytaty są z Księgi Izajasza 8,17-18).

65. Pytanie: Kogo autor Listu do Hebrajczyków widzi w słowach „Oto Ja i dzieci, które Mi dał Bóg” (Hbr 2,13)?

Odpowiedź: Chrystusa i Jego wyznawców (dzieci Boże). Izajasz mówił o sobie i swoich dzieciach jako znakach, a List odnosi te słowa do Jezusa (Mesjasza) i ludzi, których Bóg Mu powierzył.

66. Pytanie: Dlaczego Jezus przyjął naturę ludzką (krew i ciało) według Hbr 2,14-15?

Odpowiedź: Aby przez swoją śmierć pokonać diabła, który dzierżył władzę nad śmiercią, i aby wyzwolić ludzi, którzy z powodu lęku przed nią byli poddani niewoli przez całe życie.

67. Pytanie: Kogo Hbr 2,14 nazywa „tym, który dzierżył władzę nad śmiercią” i co się z nim stało dzięki śmierci Jezusa?

Odpowiedź: Tym, który miał władzę śmierci, jest diabeł (szatan). Jezus przez swoją śmierć „pokonał” diabła – odebrał mu moc.

68. Pytanie: Przed czym Jezus uwalnia ludzi, według Hbr 2,15?

Odpowiedź: Uwalnia ich od niewoli spowodowanej lękiem przed śmiercią – ludzie całe życie bali się śmierci, a Jezus poprzez zwycięstwo nad śmiercią wyzwala ich z tej trwogi i niewoli grzechu.

69. Pytanie: „Zaiste bowiem nie [aniołów] przygarnia, ale potomstwo Abrahamowe” (Hbr 2,16). Co znaczą te słowa?

Odpowiedź: Chrystus nie przyszedł zbawić ani wspomagać aniołów, lecz ludzi – nazwanych tu „potomstwem Abrahama” (potomkami w wierze). Innymi słowy, zbawcze przygarnięcie dotyczy istot ludzkich, nie anielskich.

71. Pytanie: Po co Jezus musiał stać się „podobny pod każdym względem do braci” (tj. do ludzi) według Hbr 2,17?

Odpowiedź: „Aby stać się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania grzechów ludu.” Innymi słowy, by jako nasz arcykapłan mógł współczuć nam i skutecznie przebłagać za nasze grzechy, będąc jednym z nas.

72. Pytanie: Jakie dwie cechy arcykapłana przypisuje Jezusowi Hbr 2,17?

Odpowiedź: Miłosierny i wierny arcykapłan wobec Boga (w sprawach dotyczących przebłagania za grzechy ludu).

73. Pytanie: Co umożliwia Jezusowi przyjście z pomocą tym, którzy są poddani próbom, według Hbr 2,18?

Odpowiedź: To, że sam cierpiał, będąc doświadczany (poddany próbom). Dzięki temu rozumie naszą sytuację i może skutecznie pomagać tym, którzy przechodzą przez próby i pokusy

74. Pytanie: Prawda czy fałsz? Jezus nigdy nie doświadczył cierpienia ani pokus, dlatego nie może w pełni pomóc kuszonym.

Odpowiedź: Fałsz. (Hbr 2,18 wyraźnie mówi, że Jezus cierpiał, będąc doświadczany, „w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom”).

75. Pytanie: Wymień przynajmniej jeden starotestamentowy fragment, do którego odsyła przypis Hbr 2,14-15 (dotyczący śmierci i diabła).

Odpowiedź: Np. J 12,31 – „Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony” (zwycięstwo Jezusa nad szatanem), albo Rz 5,12-21 – o grzechu i śmierci, z której wyzwala Chrystus

70. Pytanie: Odniesienie do której księgi zawiera przypis do tego zwrotu? „potomstwo Abrahamowe” użyty w Hbr 2,16 (zob. przypis)?

Odpowiedź: Hbr 2, 16 - Iz 41,8n.