dwudziestolecie miedzywojenne

Ważne wydarzenie i zjawiska, które ukształtowały charakter epoki

pierwsze dziesięciolecie charakteryzuje się optymizmem po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Natomiast lata 30 XXw cechuje niepokój wywołany wielkim kryzysem gospodarczym, rozwojem systemów totalitarnych i przeczuciem zbliżającej się wojnie

I koniec 1 wojny światowej

11 listopada 1918

początek II wojny światowej

1 września 1939

Nazwy epoki

Epokę nazywamy dwudziestoleciem międzywojennym lub międzywojniem, co nawiązuje do 1 i 2 wojny światowej, które wyznaczały czas trwania epoki

totalitaryzm (definicja)

to system polityczny, w którym całkowitą władzę sprawuje jedna partia. Kontroluje ona wszystkie dziedziny życia, nie dopuszcza żadnej zorganizowanej działalności opozycyjnej i używa przemocy

Abstrakcjonizm

jego podstawowym założeniem było przedstawienie świata nie takim, jakim jest, ale stworzenie nowej rzeczywistości, złożonej z różnorodnych kształtów i barwnych plam.

Kubizm

Kubiści uważali, Że wszystkie przedmioty można sprowadzić do prostych Figur geometrycznych, stąd ich twórczości świat ukazywany jest za pomocą brył.

Surrealizm

surrealiści starali się odtworzyć swoich dziełach wizję senne i marzenia. Odrzucali racjonalną postawę wobec rzeczywistości

Ekspresjonizm

Jego reprezentanci pokazywali swoich dziełach przeżycia i stany wewnętrzne. Podkreślali także obowiązki sztuki, mającej przewracać człowiekowi poczucie prawdziwej więzi z innymi ludźmi, naturą czy bogiem

1 grupa poetycka to

Skamander

Skamandryci:

Grupa poetycka do której należał Kazimierz Wierzyński i Julian Tuwim. Skamandryci skupiali się w okół czasopism „Pro arte et Studio” i „Skamander” oraz w kręgu kaiwarni Pod Pikadorrm. Głównym trmatem była wiosna, radość życia i miłość

Przerzutnia poetycka

to rozbieżność między granicą wersu a granicą całości składniowej bądź znaczeniowej wersu, polegająca na przerzuceniu wyrazu lub kilku wyrazów do następnej linijki.

Prozaizm

użyty w utworze poetyckim wyraz pochodzący spoza języka artystycznego, typowy natomiast dla języka potocznego, urzędowego lub naukowego

Wiersz sylabiczny to rodzaj wiersza mający:

*jednakową liczbę sylab w wersach; *średniówkę, czyli stałą przerwę dzielącą wers na człony, w wersach dłuższych niż osiem sylab; *staly akcent padający na przedostatnią sylabę, występujący w końcowynm odcinku wersu.

Awangarda Krakowska:

grupa literacka działająca przy krakowskim czasopiśmie, Zwrotnica". Na czele ugrupowania stał Tadeusz Peiper, twórca manifestu, Miasto. Masa. Maszyna" w którym zaprezentował założenia nowej poezji -

Wiersz wolny

to rodzaj wiersza o swobodnej budowie rytmicznej. Nie ma w nim rymów, a liczba sylab w poszczególnych wersach jest różna. O układzie graficznym i logicznym podziale tekstu decyduje poeta.

Neologizmy poetyckie

to wyrazy utworzone specjalnie dla potrzeb języka literackiego. Nazywają elementy świata przedstawionego wykreowanego przez artystę. Najczęściej nie występują poza utworami, w których ich użyto

średniówka

stała przerwa dzieląca wers na człony, w wersach dłuższych niż osiem sylab