1. rando
La dormĉambraj kurtenoj paliĝis ĉe la rando.
Laŭdu belecon de l' maro, sed ĉe rando de arbaro.
Mia krajono falis de la skribotabla rando.
Ni staris sur rando de profunda abismo.
Ĉe la rando de la deklivego floras la plej belaj floroj.
La poeto skribis pri la rando de la urbo.
Dio estas senlima globo, kies centro ĉie staras kaj kies rando estas nenie.
Ŝi estas ĉe la rando de nervozorompiĝo.
Ĉiuj pogumis ĉe la sceneja rando.
Pendigu sur la rando de ĉiu glaso duopon de ĉerizoj kaj servu kun suĉoŝalmo.
Li estis staranta ĉe la rando de la strato.