sözler l'espéranto:

„Hipopotomonstroseskvipedaliofobio estas longa vorto, ĉu ne?” „Jes, sed ĉu vi scias, kion ĝi signifas?” „Ne, fakte ne.” „Ĝi signifas timo pri longaj vortoj.” „Kia ironio.”

Agoj, ne vortoj.

Laŭ la Fundamento de Esperanto, la finaĵoj estas rigardataj kiel vortoj, fakte ekzemple o signifas : tio, kio estas ..., i signifas : manifestiĝi, t.e. esti aŭ agi per ... aŭ agi kiel ...

Mi trovis iam en lernejo knabon mezastaturan, kiu mistraktis pli etan knabon. Mi admonis lin, sed li respondis: "La granduloj frapas min, tial mi frapas la etulojn; tio justas." Per tiuj vortoj li resumis la tutan historion de la homaro.

Vortoj kunmetitaj estas kreataj per simpla kunligado de vortoj; oni prenas ordinare la purajn radikojn, sed, se la bonsoneco aŭ la klareco postulas, oni povas ankaŭ preni la tutan vorton, t. e. la radikon kune kun ĝia gramatika finiĝo.

Aldonante al la vortoj demandaj la vorton „ajn”, ni ricevas vortojn sendiferencajn: kia ajn, kial ajn, kiam ajn, kie ajn, kiel ajn, kies ajn, kio ajn, kiom ajn, kiu ajn.

La literoj sch en germanaj vortoj kaj la sh en anglaj estas skribitaj ŝ en Esperanto. Tio ŝparas spacon kaj inkon.

Esti ĝentilulo havas la malavantaĝon, ke oni ne povas ĝui la vastan aron da mirindaj krudaj vortoj, kiun nia lingvo disponigas al ni.

Kun la celo pasigi la tempon dum liaj longaj vojaĝoj, iam Kristofo Kolumbo faris frazon kun senfina nombro da vortoj.

Frazoj provizas kuntekston al la vortoj. Frazoj havas personecojn. Ili povas esti amuzaj, saĝaj, stultaj, sagacaj, kortuŝaj, dolorigaj.

Dum grandmensuloj emas aŭdigi multon per malmultaj vortoj, etmensuloj male emas multe paroli dirante nenion.

Maŝintraduka sistemo uzanta interan lingvon, kies vortoj estas laŭeble plej unusencaj, havas la plej grandan ŝancon sukcesi.

Poste kiam mi pensis ĝisfunde pri ĉi tiu elementa demando, mi konkludis, ke la diferenco inter la nemalhaveblaj vortoj "grava" kaj "esenca" — ofte priskribata de distingitaj homoj per "ega" aŭ "multsignifa" — estas ne signifoplena, sed sufiĉe malgrava.